– یه روزی یه مشتی بهم گفت:
” می‌خوام تاس بندازم وسط و به خاطرت با زندگی قمار کنم. ”
یه روزی تو چشمام نگاه کرد و گفت:
” تو شدی گوشت خون و استخونم! ”
قطره اشکی از چشمم چکید.
– به این زودی دلت رو زدم؟ به این زودی ازم دست کشیدی؟
منتظر نگاهش کردم، اما هیچی نگفت و این سکوتش داشت من رو به مرز جنون می‌رسوند.
با عصبانیت رفتم جلو و مشت های محکمم رو تخت سینه اش کوبیدم.
– داژو حرف بزن… لعنتی حرف بزن!
چشم هاش رو بست.
– حالا که می‌خوای حرف آخرم رو بزنم باشه. من آدم مناسب تو نیستم فوکا!
دستام شل شد؛ این حرفش شد نقطه پایان رو همه چیز!
لبم رو گاز گرفتم، حس می‌کردم قلبم داره آتیش می‌گیره. لبخند تلخی گوشه لبم نشست. به قدری تلخ که دهنم زهرمار شد.
– تو این مدت کم شدی پشت و پناهم، شدی ستونم برای سر پا موندن!
ولی الان…الان خودت یه کُلنگ برداشتی و خورد کردی اون ستون رو؛ منم زیر خروار خروار آوار رها کردی!