-ببین رزا! تو الان دیگه زنِ منی!باید یه سری مسائل رو که برایِ من خیلی مهمه رو بدونی و رعایت کنی!یعنی هیچ تبصره ای نداره ! تا حالا هر جور زندگی کردی فراموش کن!من دلم نمی خواد با پسرایِ فامیل راحت باشی و بگو بخند داشته باشی !
مخصوصا دلم نمی خواد موهای خوشگلتو کسی ببینه!مفهومه؟؟؟
با مِن مِن گفتم: من با پسر خاله هام و پسرداییم بزرگ شدم و مثلِ رامین می مونن برام!حالا تو میگی باهاشون حرف نزنم؟؟!من به شوهر خاله هام عمو میگم و مثل عمو برام عزیزنبعد برم جلوشون حجاب بگیرم یا وقتِ احوالپرسی دست ندم؟
یه باره با چشمای گشاد شده گفت:
-وای !!وای!! باهاشون دست میدی؟؟ای خداااا!
دستاشو رو سرش گذاشت و یه لحظه چشماشو بست ،یه دم وبازدمِ با صدا کرد و چشماش رو باز کرد.چشماش قرمز بود.انگار از چشماش حرارت میزد بیرون،اون لحظه ازش ترسیدم.فکر کردم الان هر کاری ازش برمیاد.احساس کردم می تونه من رو زیرِ مشت و لگد بگیره .
-رزا ! میدونی تو الان یه زنِ شوهردار هستی، و میدونی که زن وظیفه داره هرچی شوهرش میگه گوش کنه و عمل کنه!
تا خواستم اعتراض کنم با جدیت و لحنِ ترسناکی نذاشت و ادامه داد:
-من تا حالا هر طور بودی و رفتار کردی رو ندید می گیرم ! اما از همین لحظه، انتظار دارم دقیقا اونی باشی که من می خوام و دوست دارم؛ بدون ذره ای کم کاری : حالا یه ذره جلوی موهام اومده بیرون اشکال نداره و یا حالا که سامان نیست و نمی بینه و…..
از این حرفا نداریم ! من دوسِت دارم اما اینا برایِ من مهمتر از دوست داشتنه!
صبح به مامانت هم اینا رو تاکید کردم.ازش خواستم درست بعد از آخرین امتحانت مراسمِ عروسی رو بگیریم و بریم سر زندگیمون! من بیشتر از این چند ماه نمی تونم دوریت رو تحمل کنم.
طوری این حرفا رو جدی و بی ملاحظه زد که حتی اون ابرازِ علاقش هم نتونست حرفاش رو تلطیف کنه! فقط تونستم بگم:
-من باید برایِ کنکور بخونم .
شونه ای بالا انداخت و گفت:
-اون که مهم نیست نتیجه هرچی می خواد بشه ، فرق نداره!
-چرا…. چرا مهم نیست؟ چرا فرق نداره ؟
-چون شما قرارنیست بری دانشگاه ! برایِ همین نتیجه فرقی نداره.