“به نام خداوند رنگین کمان”
در سیاهی بی نهایت، تنها و درمانده به انتظار مرگ نشسته و به دور دست خیره بودم.
در نا امید کننده ترین روزهای زندگیم تو آمدی، دیدمت، بوییدمت و بوسیدمت تو خود زندگی بودی.
تو حضور سبز جوانه بودی.
و من…
فهمیدم تو باید باشی تا من برگردم به خود واقعی‌ام.
تو باشی و زمین بخندد، ماه بخندد و ستاره ها بخندند.
اصلا خود خدا هم بخندد و من محو صورت مثل ماهت ببوسمت.. ببوسمت…‌ ببوسمت…