با چشمانی نافذ و فتنه انگیز بهم خیره شد رخوتی که تو چشمهاش ریخته بود هزار برابر اونو خواستنی تر کرده بود مصمم بهم گفت
– امشب شب ما دوتاست .شب منو تو مهتا . به هیچ قیمتی برنمی گردیم .
در حالی که دهانم قفل و مغزم از کار افتاده بود بدون کلام فقط به تماشایش نشستم لب فرو بسته و تسلیم خواسته اش شدم. من فراموش کرده بودم .خودم را دلواپسی های مادر حتی قهر و عتاب پدر را .
گویا اوس اسماییل بنا این دفعه به حساب محکم کاری رو دست خورده به خیال خود با حکم اکید جاری شدن یک صیغه ی محرمیت چند ساعته جهت رفع موانع و اجرای امور شرعی بد جور بند را به اب داده بود. کاش هیچ وقت نداند همین حکم اجباری چطور به دخترش جرات بخشیده بود در حالی که در میان اغوش معشوق تاب می خورد و در نی نی نگاهش گم و مفتون درست همان موقع که به سبکی یک پر کاه و بدون کوچکترین مقاومتی از جا کنده و تا رسیدن به محل بستر فقط چند قدم فاصله بیش نبود و وقتی تحت تاثیر هرم دل انگیزنفس های داغی که از میون لبهای پر حرارت تکین میون گودی گردنش سرازیر میشد و فرو می ریخت انطور با جسارت با خودش فکر نمی کرد ” من اشتباهی نمی کنم ….جرمی هم در کار نیست …معصیت هرگز و خطا ابدا ….”
و بعد در حالی که در خیالتش گم شده با خود مدام تکرار می کرد حالا دیگه ما دوتا متعلق به همدیگه ایم. اینو همه می دونن تکین عشق منه … مرد من.