کمی سرجاش جابجا شد گفت:
-اگه پیغامی دارید به من بدید بهشون برسونم همینطور یه شماره تماس از خودتون..
آخه من چه پیغامی بهشون بدم یه نامه بلند بالا از تمام این جریان ها بنویسم بدم به دکتر بهشون بده؟!عسل رو به من گفت:
-تندیس جان بهتره اون عکسا و دفترو بدی به دکتر یه توضیح کوتاه هم توی یه برگه بنویس تا متوجه بشن..
بد فکری نبود..یعنی من باید همه اون تردیدها رو دور می ریختم؟!دفترو از کیفم خارج کردم عکسارو گذاشتم بینش..چند برگه آخر که سفید بودن هم خودم پر کردم تمام مدت نگاه اون سه روی من بود..
وقتی کارم تمام شد ..دفترو گرفتم سمت دکتر با تأکید گفتم:
-تمام آینده من بستگی به این دفتر داره خواهش میکنم سالم برسونیدش به اونا..
دفترو ازم گرفت -باشه حتما..
برخاستم رو بهش گفتم:
-ممنونم از کمکتون واقعا منو مدیون خودتون کردید..
اونم برخاست گفت:
-خواهش میکنم! حداقل این تعارفات رو بزارید برای بعد از اینکه همه چیز معلوم شد..
سرمو تکون دادم..دوباره ازش تشکر کردم بعدم معذرت خواهی بخاطر گرفتن وقتش وقتی از اون ساختمون خارج شدم انگار یه بار سنگین از روی دوشم برداشته باشن یه نفس عمیق کشیدم..عسل ضربه ای به پشتم زد
-همه تردیدهارو بریز بیرون یه زندگی جدید در پیشه..
برگشتم سمت لبخندی که روی لبم شکل گرفت فقط و فقط بخاطر آسودگی خیالم بود
-امیدوارم این زندگی حداقل کمی بتونه به من آرامش بده..
بیتا دستی به شونم کشید
-توکلت به خدا باشه..اونی که اینطوری داره سرنوشتت رو عوض میکنه حتما حکمتی تو این امره.. هیچ کارش بی حکمت نیست..
سرمو گرفتم به سمت آسمون”یعنی ته این ماجرا چی میشه؟!”با صدای توقف تاکسی کنار پامون به خودم اومدم عسل مسیرو بهش گفت بعد هم هرسه سوار شدیم .. و من باز به ته این قصه فکر می کردم…