من صدای شکستن دیوار دورم رو شنیدم… فرو ریختنش رو حس کردم و دست هام بی تحمل تو موهاش فرو رفت. بوسه ای بود که آرزو شروع کرد اما من ادامه دادم. چون بی تاب بودم. چون مدت ها بود در تب داغ این دختر بودم. از همون باری که زیر بارون اومد زیر چتر من… از همون نگاهی که با لبخند شیرین چاشنی زندگیم کرد. از هر باری که دیدمش و لبخند زد. که فرار کردم و عقب نکشید، که اخم کردم و دور نشد …
نه … از تقدیر نمیشه فرار کرد…