واقعا برای چه به دنیا آمده ام؟ این سوالی است که خیلی وقتها از خودم پرسیده ام. میراندا یکبار به من گفت که برای رسیدن به جواب سوالم باید فکر کنم که اگر نبودم په اتفاقی می افتاد. آنوقت است که می فهمم چه موجود با ارزشی هستم. آن وقت است که دلیل به دنیا آمدم را می فهمم و دیگر از این فکرهای چرت و پرت و بی معنی به مغزم خطور نمی کند. ولی این کار هم به دادم نرسید.
وقتی با خودم فکر کردم اگر به دنیا آمدم چه می شد و با حقیقت تلخی مواجه شدم. اگر من نبود هیچ اتفاق خاصی نمی افتاد. چه بسا خیلی هم همه چیز با روال بهتری پیش می رفت. اگر من نبودم بابا و مامان بچه نداشتند و شاید همین غصه بچه نداشتنشان را می خوردند. شایان به دنیا نمی آمد و محمد احتمالا با یک نفر دیگر آشنا می شد. مدیر بخش جلد یکنفر دیگر بود و ….
نه هیچ اتفاق خاصی نمی افتاد که حالا بنشینم و بگویم که اگر من نبودم ال میشد و بل میشد. پس برای چه؟ این همه درد و غصه برای چه؟ اینهمه ماجرا و سردرگمی برای چه؟ تهش قرار بود به چه چیز ختم شود؟ این سوالی بودم که هرگز جوابی برایش پیدا نکردم.