می تازم!
گاهی زنانه! گاهی مردانه ! گاهی بی دل! گاهی عاشق…
لبریزم… از آرامش ِ وجودت.
پُرم…. از هیبت مردانه ات.
مرد ِ من باش، سوار بر بال ِ سرنوشت ِ من باش.
سواره ی ِ آن اسب ِ سپیدی که در افکارم میبینم، تو باش… تنها تو.
کمی فاصله بگیر، هُرمِ نفس هایت تا من اندازه ای ندارد.
کُند بیا، دردم تا تو راهی ندارد، نمیخواهم دردم به تو وارد بشود.
میگذاری اندکی، تنها اندکی برایت ناز کنم؟
دلم کمی نازیدن میخواهد.. . بس است تازیدن!