پررنگ‌ترین خواسته‌ی من برای نوشتن این رمان این بود که درسته خانواده‌ها تأثیر زیادی روی زندگی و شکل‌ گیری شخصیت فرزندهاشون می‌ذارن ولی این دلیل مهر تأییدی برای هر اشتباهی که فرزندهاشون می‌کنند نیست! این ماییم که تصمیم می‌گیریم چه شکلی زندگی کنیم و چه آینده‌ای برای خودمون رقم بزنیم. دخترها و پسرها نباید اشتباهات مادر و پدرشون رو تکرار کنند، نباید بگن زندگی تموم شده و ما باید شبیه به خانواده‌مون باشیم، نباید ناامید بشن و کم بیارن! کم نیستند بچه‌هایی که خانواده‌ی درستی نداشتند اما خودشون سالم‌ترین زندگی رو برای خودشون فراهم کردند. من با همه‌ی من خواستم بگم که قرار نیست شبیه خانواده‌هامون باشیم، پدر و مادرهامون هم می‌تونن اشتباه کنند چون اون‌ها هم مثل بقیه‌‌ان و اشتباه تو ذات آدم‌هاست! تنها کاری که می‌تونیم کنیم اینه که اگه مسیر اشتباهی می‌رن و پیشنهاد می‌دن همراهیشون نکنیم!
و هدف بعدی من مثل همیشه اینه که جنسیت‌تون مهم نیست و چه دختر باشید و پسر، هر زمانی مورد تعرض و دست درازی قرار گرفتید حتماً از حقتون دفاع کنید و سکوت نکنید. حتی اگه اون فرد با اسم ابرو و داشتن فیلم و عکس تهدیدتون کرد کم نیارید و نترسید! شما مجرم نیستید، مجرم واقعی کسیه که به حریم شخصی دیگران تجاوز می‌کنه نه شما! یادتون نره که اولین پشتیبان هر آدمی تنها فقط خودشه!