پچ پچ تینا حواسم و پرت کرد: اونجا!
و پشت بندش کشش زه و رها شدن پرشتاب تیر و از کمون تیموتی دیدم. سر که بلند کردم یه شکل سیاه محو دیدم که مثل برق از بین درختا رد شد.
تیموتی فورا نود درجه چرخید. به چشم بهم زدنی تیر دیگه ای از تیردونش کشید، تو کمون گذاشت و بی مکث شلیک کرد.
پق! تیر به چیز سفتی خورد، برگشت و تو چند متریمون رو زمین افتاد. شکل سیاه به حرکت سریعش ادامه داد.
تینا فرز خنجرش و به سمتش پرت کرد که درست از بیخ گوشم رد شد، ولی بازم با صدای تقی برگشت خورد. اون چیز سیاه بین کاج ها غیب شد.
برای چند لحظه سکوت کامل بود. همه با دقت اطراف و نگاه می کردیم تا باز اون سیاهی محو و ببینیم، ولی انگار که ناپدید شده بود.
تیموتی در حالی که کمونش و تا حد آخر کشیده بود با اخم زمزمه کرد: تو چی هستی که نمی تونم بزنمت؟
تینا غرید: واقعا می خوام بدونم
قلبم تند می تپید. اگه این موجود انقد سریع بود که این استادای هدف گیری نمی تونستن بزننش، من چه شانسی تو مقابله باهاش داشتم؟
صدای خش کوچیکی از پشت باعث شد سیخ شم. قبل اینکه بتونم حتی سر بچرخونم، غرشی شنیدم و بعد فریاد گیلدا بلند شد.
یه چیزی محکم به ساقم کوبیده شد و پام و از زمین کند. محکم با پشت روی زمین افتادم. و اون موقع بود که بالاخره هیولا رو دیدم…