-دلم می‌خواد برقصیم!
خاطرات هجوم می‌آورند. خوب و بدشان یکباره سرم آوار می‌شوند و تمام حس و حالم می‌پرد. شبی را به یاد می‌آورم که بعد از دعوایی طولانی با سروین بخاطر حضور بی موقع اش در دادگاه، در آغوش هم شروع به رقصیدن کردیم.
زمان کمی جلو می‌رود و اینبار، شب تولدم را به یاد می‌آورم. وقتی که از علی کتک خورده بودم، حرف شنیده بودم و فریاد زده بودم که سروین را می‌خواهم! و باز هم با همان حالِ خراب، دست سروین را گرفتم و وسط هال خانه ام شروع کردیم به پیچ و تاب خوردن.
وقتی به عقب بر می‌گردم و روز هایی که از سر گذراندیم را به یاد می‌آورم، به یقین می‌رسم که آدمیزاد عجیب پوست کلفت است!
-یزدان؟
اینبار کمی سوالی تر، متعجبانه و در حالی که دارد تنش را به سمتم می‌چرخاند صدایم می‌زند. ماگش را روی میز کنار تخت می‌گذارد و می‌پرسد:
-خوبی؟
حالا صاف و مستقیم، همانطور که رخ به رخ یکدیگر ایستاده ایم، نگاهم می‌کند. با مکثی کوتاه پلک روی هم می‌فشارم. این یعنی خوبم!
-یهو رفتی تو فکر ترسیدم!
انگشت شستم را روی لپش می‌کشم. روی جایی که هر وقت می‌خندد، چال می‌افتد.
-داشتم به تموم مصیبتایی که از سر گذروندیم فکر می‌کردم.
لبخند می‌زند. چشمانش مهربان می‌شوند!
-منم یکم پیش داشتم به همین فکر می‌کردم و می‌دونی به چه نتیجه ای رسیدم؟
موهایش را پشت گوشش می‌زنم.
-چی؟
-اینکه فرقی نمی‌کنه چه اتفاقی بیفته. مهم نیست چقدر دور بشی از چیزی که دوستش داری. اگه اون چیزی که می‌خوایش برای تو باشه، هر اتفاقی ام که بیفته دوباره به تو برگردونده میشه!
تعبیر زیبایی‌ست! نمی‌دانم تا چه حد می‌تواند درست باشد، فقط می‌دانم که زیباست!
هیچ چیز نمی‌گویم در جواب جملات زیبایی که کنار هم ردیف کرده و دلم را برده. تنها دستش را می‌گیرم و آرام عقب می‌روم. قصدم را می‌فهمد و با تک خنده ای آرام می‌گوید:
-بدون آهنگ؟
لب هایم دوباره کش می‌آیند.
-من و تو نخورده مستیم. بدون آهنگ هم می‌رقصیم!
خنده اش قوت می‌گیرد و خودش را کمی عقب می‌کشد.
-دیوونه صبر کن آهنگ بذارم.
مخالفتی نمی‌کنم. کمی بعد صدای موزیک بی کلامی در فضا می‌پیچد. صدای پیانو و ویالونی‌ست که با ریتمی تند زده می‌شود.
دوباره دست سروین را می‌گیرم و سمت خود می‌کشم. بدن کوچک و ظریفش میان تنم جا می‌گیرد و دست راستش روی بازویم می‌نشیند. دست چپم کمرش را در بر می‌گیرد و انگشتان کشیده اش میان انگشتان بزرگم آرام می‌گیرند. لب های سروین یک لحظه لبخند زدن را فراموش نمی‌کنند و این، زیباترین چیزی‌ست که من می‌خواهم!