– یوهوووو… .
کوشا با خنده و لحنی که از شدت مستی کشیده شده بود گفت:
– خوشم اومد دست فرمونت خوبه.
با غرور نگاهم رو از چشم‌های خمار شدش گرفتم و سعی می‌کردم از بین ماشین‌ها لایی بکشم و با سرعت برم.
– گاز بده نترس.
پام تا ته روی پدال گاز بود، به سمتش برگشتم و خواستم بپرسم دیگه بیشتر از این نمیشه که همین یک لحظه غفلت من کافی بود تا فاصله‌ام با ماشین روبه‌رویی خیلی کم بشه، از ترس برخورد باهاش فرمون رو به سمت چپ هدایت کردم، همین باعث شد ماشین از مسیر منحرف بشه و بدنه ماشین محکم به گاردریل کنار جاده کشیده بشه.
برق از سرمون پرید. هول شده بودم و نمی‌دونستم چجوری ماشین رو کنترل کنم.
کوشا که حالا هوشیار شده بود با وحشت و عصبانیت خودش را سمتم کشوند و فرمون رو به جهت مخالف هدایت کرد و داد زد:
– ر‌‌یدی تو ماشین… ول کن فرمونو.
از فرط ترس و شوک زبونم بند اومده بود، سرعت ماشین انقدر زیاد بود که کنترل کردنش سخت شده بود و عملا نمی‌شد کاری کرد.
صدای بوق و همهمه‌ای که توی جاده درست شده بود بدتر تمرکز رو ازم گرفته بود و کوشا طی یه تصمیم آنی و عجولانه برای اینکه بتونه ماشین رو متوقف کنه ترمز دستی رو گرفت و بالا کشید، همین باعث شد ماشین بدتر روی جاده لیز بخوره و به سمت دیگه منحرف بشیم.
جیغ و فریاد مون توی صدای کشیده شدن لاستیک‌ها و کوبیده شدن ماشین به زمین گم شد.
همه چیز انگار توی چند صدم ثانیه رخ داد، ماشین چپ شد و به سمت قسمت پست جاده غلت خورد و کوشا که کمربند نبسته بود و به سمت من متمایل شده بود نتونست خودش را رو نگه داره و به شدت به شیشه جلویی ماشین کوبیده شد و از ماشین بیرون افتاد!
با وحشت و چشم‌هایی که از فرط ترس و دلهره گرد شده بود از شیشه شکسته روبه‌روم نگاه گرفتم و دستم رو به قفسه سینه‌ام گرفتم و از درد رو به جلو خم شدم و ناله کردم.
گوشام زنگ می‌زد و هنوز توی شوک بودم.
دردی طاقت فرسا از قفسه سینم شروع می‌شد و به شکمم می‌رسید.
نفس نفس می‌زدم و همین حرکت قفسه سینه‌م باعث می‌شد بیشتر درد بکشم، برای همین سعی ‌می‌کردم شدت نفس‌هام رو کنترل کنم تا درد میون سینم کمتر بشه.
– آه… ای خدا… کوشا… کوشا!
صدام اصلا در نمی‌اومد.
به جلو گردن کشیدم و از عجز و استیصال یهو به گریه افتادم، با وحشت به قطره‌های خون که روی کاپوت ماشین خودنمایی می‌کرد خیره شدم و گریه‌م شدت گرفت.
با درد و هزار بدبختی کمربند ایمنی رو باز کردم و از ماشین پیاده شدم.
به محض پیاده شدن تعادلم رو از دست دادم و محکم زمین خوردم و درد وحشتناکی توی سینه‌م پیچید.
– کوشا… وای خدا وای خدا نه.
صدام گرفته بود و سعی می‌کردم با تمام توانم صداش کنم ولی ته صدام خفه می‌شد.
چهار دست و پا جلو خودم رو جلو می‌کشیدم.
از تصور چیزی که قرار بود ببینم تمام تنم می‌لرزید.
یهو با دیدن صورت غرق در خون کوشا گریه‌م بند اومد و نگاه وحشت زدم به صحنه پیش روم دوخته شد.
سرش و زیر سرش کلی خون جمع شده بود و چشم‌هاش باز مونده بود.
دست سرد و لرزونم رو به سرم گرفتم و شوکه و بی‌تاب جیغ کشیدم و ناخودآگاه عقب عقب رفتم:
– کوشا… نه نه نه خدا نه! کوشااااا.