پشت به شیشه ی رنگی موازات در ایستاد و با ابروهایی بالا رفته به قامت چهار شانه ی فراز چشم دوخت.
قند در دلش اب شد و ریز خندید. هنوز خیلی کیفور نشده بود که فروغ با پشت ارنج به پهلویش زد:
– زهر مار فراز خان همینه؟
نیم نگاهش بالا آمد و در طرف جهتی که فروغ ایستاده بود چرخید. لب برچید و گفت:
– خودشه
دید که چشمان فروغ گشاد شد:
– بترکی سروی این فراز خان داداش ماداش نداره
با چشم غره ای رو گرفت:
– تو برو به عشق پوستریت بهروز وثوق فکر کن فراز تکه مال خودمه
فراز همزمان چرخید و دو دختر سرشان را با ترس پایین گرفتند و زیر پنجره نشستند. جلوی دهانشان را گرفتند تا صدای نفس کشیدنشان هم در نیاید. فقط کمی بعد صدای روشن شدن رادیو را شنیدند و اهنگ فیلمی که خود سروناز هفته ی پیش فیلمش را با فروغ در سینما دیده بود و عوضش کتک مفصلی از پدرش خورد.
– ماشین مشد ممدلی نه بوق داره نه صندلی.