آهسته پشت سر دیار که مادرش رو در آغوش کشیده بود ایستادم.
_له دوریت من به کسم ته نیا توی هه چه کسم گیانکم(از دوریه تو من بی کسم و تو همه ی دنیامی عزیزدلم).
گونه دیار رو بوسید و عقب رفت. میدونستم چرا به زبون کردی قربون صدقه اش رفت میخواست من چیزی نفهمم.
شانه بالا انداختم و به چشم هاش که خیره ام بود نگاه کردم.
_سّلاو دایه جان چّونی(سلام مادر جون حالتون چطوره)؟
از روی عمد کردی باهاش حرف زدم تا بفهمه دیار یه چیزایی بهم یاد داده و معنی حرفاش رو میفهمم. اخم هاش طبق معمول درهم بود و خشک اما وارفته نگاهم میکرد.
_زۆر سپاس عروس… بِخیر هاتِین… دانیشین(مرسی عروس خوش اومدید بشین).
کردی جوابم رو داده بود تا نشون بده ازتک و تا نیافتاده و منظور خاصی نداشته. کنارش نشستم و کیفم رو کنارم قرار دادم. دلش نمیخواست خانواده اش چیزی درباره روابط ما بدونند بنابراین کنار زنداداشش مراعات کرده بود و هنوز چیزی بهم نگفته بود.
زندایی دیار بهم لبخند زد که باهاش احوال‌پرسی کردم. زندایی که پیش‌دستی روی پاش گذاشته بود و مشغول پوست کندن میوه بود که چاقو از دستش افتاد. خواست از جاش بلند بشه و چاقو دیگه ای بیاره که چاقویی رو از پیشدستی کنار دستم برداشتم و بهش دادم.
_دستت درد نکنه این روزها انقدر بیحواس شدم که حد نداره.
پریماه خانم کمی به طرفش چرخید و گفت:
_خدا بد نده چیزی شده؟
پیشدستی رو کنار گذاشت و سر تکون داد.
_هیراد پیله کرده میگه همونی که خودم میخوام… هرچی بهش میگم اون دختر از رگ و ریشه ما نیست مال یه شهر دیگه است میگه الا و بلا ملیکا رو میخوام… تو دانشگاه پیداش کرده
_میخوای من باهاش حرف بزنم؟
_نه بابا گوشش بدهکار نیست دختره هم دوستش داره واسه همین نظرش عوض نمیشه.
پریماه یک تای ابروش رو بالا داد و پوزخندی زد. صداش رو کمی پایین برد تا مثلا به گوش من نرسه.
_از من میشنوی بذار باهاش ازدواج کنه… بچه های الان حرف حرف خودشونه… غریبه و آشنا هم نیست دیگه… الان این عروس من… نیومده زبون ما رو هم یاد گرفته پسرمم تو مشتش گرفته… نمیدونم دخترهای این دوره زمونه چی به خورد پسرها میدن.
زندایی دیار چیزی نگفت و نیم نگاهی به من انداخت که از کنارشون بلند شدم.
_با اجازه تون من برم پیش دلینا
_باشه عروس.
پشتم رو بهشون کردم تا دلینا رو پیدا کنم اما لحظه ای متوقف شدم و به طرفشون چرخیدم. سکوت کردند که به زندایی دیار لبخند زدم.
_امیدوارم هیراد با دختر مورد علاقه اش خوشبخت بشه فقط میخواستم ازتون خواهش کنم شما هم عروستون رو مثل دخترتون دوست داشته باشید به هرحال اونم آدمه شاید غریب باشه اما حتما دلش میخواد به محبت شما دلگرم باشه و شما رو خانواده خودش بدونه نه مثل من که اینجا جز دیار هیچکسی رو ندارم.