پس حجله مراکشی این شکلی بود، همه جا پر از شمع و عود، روی رو تختی و زمین و میز آرایش گل های رز سرخ پر پر بود . یه پارچه سفید پاپیون زده هم دست بلور بود که لبخندی به من زدو به سمت تخت رفت. پارچه رو گذاشت رو تختو گفت
– شمع هارو روشن کنم همه چی تمومه
امیر گفت
– نمیخواد؛ تا همینجام بسته
گیتی خانم رو به من گفت
– ترنم جان، دخترا کمک کنن لباستو عوض کنی
امیر قبل من جواب داد
– لازم نیست خودم هستم؛ میتونین برین همه
بلور سریع گفت
– طبق رسم منو نبات میمونیم
با این حرف بلور امیر اخمی کردو گفت
– لازم نکرده؛ هر دو برین بیرون
نبات مکث نکردو از اتاق رفت بیرون . اما بلور ایستادو گفت
– من نمیرم .
اینبار گیتی خانم بود که عصبانی گفت
– برو بیرون بلور؛
بعد رو کرد به من گفت
– کاری داشتی خدمتکار پشت در هست
اما قبل از اینکه من جواب بدم امیر گفت
– لازم نیست؛ همه برین پائین؛ امشب این طبقه میخوام خالی باشه؛ اینم فکر کنم جز رسومات باشه که حرف داماد امشب حرف آخره …

***

قبل از اینکه هر کدوممون بخوایم پشیمون بشیم بدون دعوت وارد شدم
هوا از ریه هاش خالی شدو عقب رفت درو پشت سرم بستم و گفتم
– ترنم
ایستادو فاصله بینمون رو پر کردم
با چشم های تب دار نگاهم کرد، گفتم
– نمیتونم بی خیالت شم …
لبش رو تر کردو با صدای ضعیفی گفت
– پس؛ نشو؛
مثل جرقه یه انفجار همین جمله اش کارمو ساخت. تو آغوشم کشیدمش و تبدار و بی تحمل..‌‌