-همه‌تون نامردین… همه‌تون. اسم‎تون مرده، ولی یه مرد بین‎تون پیدا نمی‌شه. بیاین من صدتا زن نشون‎تون بدم که از همه‌ی شما مرد‌ترن؛ مرد که نه، شیرزنن. کاش بین‎تون یه شیرزن هم پیدا می‌شد. آره من زندگی رو واسه شماها جهنم کرده بودم. آخه شماها برام طبقه هفتم بهشت رو رزرو کرده بودین و من نمی‌دونستم. ای بی‌معرفتای نارفیق! تندیس باید می‌مرد و این روزا رو نمی‌دید.
هق‌هق امانم را بریده بود. انگار که هیزم‌های جهنم را در دلم ریخته و به ناگهان آتش‎شان زده باشند… و آن روز بالاتر از سیاهی رنگی پدید آمد به اسم زندگی تندیس. تندیس بدبخت بی‌نوا که یک‎بار هم نشد درست انتخاب کند. آخ تندیس… تو هنوز عوض نشدی. هنوز همان خنگ و ساده‌لوح گذشته‌ای.