برهان لبخند زد، از اون لبخند ها که انگار پشتش حرف های زیادی نشسته، فشار ریزی به پام داد و گفت
– راستی کتاب رو برات آوردم! تو داشبرده!
برای فرار از لمس دستش، زود خم شدم. کتاب رو از داشبورد برداشتم تا بحث رو عوض کنم. اما با دیدن طرح جلدش، آب دهنم پرید تو گلوم و به سرفه افتادم. درسته طرح جلد هات و آزاد روی کتاب های زبان اصلی دیده بودم… اما هیچوقت چنین کتابی هایی رو با برهان رد و بدل نکرده بودم! سریع سرفه ام رو قطع کردم. گلوم رو صاف کردم و برهان گفت
– این کتاب جدید آلیس جونزه. نویسنده هزارتو اسرارآمیز!
عنوان کتاب رو بلند خوندم
– من بدون سانسور ! ؟
برهان گفت و هوم و به جلد کتاب نگاه کردم .
پشت یه زن و یه مرد بود . مرد پایین تنه اش فقط لباس داشت زن هم تو تاریکی مشخص بود با لباس حریر شبیه لباس خواب به رنگ مشکی و دست هایی که با دستبند پشت سرش بسته شده بود. اما نکته بدتر ، شلاق تو دست چپ مرد بود…

***

به اجبار قفل گوشی رو باز کردم و بلند خوندم،
نوشته بود:
– حریر من برام مهم نیست تو بدبخت شی … اما بخاطر دایی خواستم کمکت کنم… ولی دیگه برام مهم نیست. اون پسره سادیسمی روانی، تورو بازی داده، هیچکس چهره دومش رو نمیشناسه جز من… باهاش باشی حداقلش اینه با دستبند باید باهاش بگذرونی! باور نمیکنی، بهش بگو جنت آباد پلاک … واحد …، ببردت خونه مجردیش و در کمدش رو برات باز کنه! اونوقت میخوام ببینم حرف منو باور میکنی یا نه !
متعجب سرمو بلند کردم. به برهان نگاه کردم
برهان که کلافه چشم هاش رو بسته بود
گارسون همین لحظه اومد سفارشمون ثبت کنه
برهان چشم هاش رو باز کرد . خیره شد به چشم هام. اما خطاب به گارسون گفت
– ببخشید ما باید بریم جایی
بلند شد و دوباره خیره به چشم های من گفت
– بیا همین الان بریم جنت آباد…
شوکه گفتم:
– الان؟