– زندگی همینه، بترسم؟ باید بازی کنی… ترس معنایی نداره، اگه بترسم به خودم می‌بازم! به خاطر ترسم خیلی بلا سرم اومده… نباید خودت‌رو بترسونی، ترس بزرگ ترین دوست و دشمن خود آدمه…
آهی از روی افسوس کشیدم. ذهنم جایی حوالی هیچستان زندگی گذشته‌‌ام پرسه می‌زد. سرم را روی شانه‌ام گذاشتم. زیر لب شعری را زمزمه کردم.
– به هیچستان ندیدم هیچ هیچی که سر برشانه های خود نهادم
***
– الان فوژان ر‌و دوستش ندارم، تو دریای تاریک غرق شده دنبال نور می‌گرده و دست و پا می‌زنه. همیشه حسرت می‌خورم. اطرافیانم کم روم تاثیر نذاشتن. تقصیر خودم بود که بادی به هرجهت شدم و کار دست خودم دادم.