بیوگرافی فاطمه ملائیبه نام خدایی که جز او هیچ ندارم. از وقتی تصمیم گرفتم بنویسم همه گفتن نمیشه اما قرار نیست به حرف کسی اهمیت بدم چون هیچ وقت بچه ی حرف گوش کنی نبودم. تقریباً ده سال پیش قلم دست گرفتم و به طور جدی شروع کردم. اونقدر نوشتم و پاره کردم و خط زدم و گذاشتم یه گوشه خاک بخوره تا وقتی یاد گرفتم. هنوزهم دارم یاد می گیرم. علاقه ام به شعر و داستان کوتاه و رمان طوریِ که نمی تونم بگم کدوم و بیشتر دوست دارم. شاید دلیل کم کار بودنم اینِ که هر سه درختم و میخوام با هم بزرگ کنم و دلم نمیاد به یکی بیشتر آب بدم به یکی کم تر. تو این چند سال اخیر بالاخره جرات کردم داستان هام و برای چندتا مجله بفرستم که خدارو شکر در مجله روزهای زندگی، همشهری جوان، هفته نامه پیوند ایرانیان و سایت نبشت پذیرفته شد. قبلاً برای رادیو هم می نوشتم اما فعلاً فقط میخوام به درخت های خودم آب بدم. امیدوارم نوشته های من رو هر کسی هر جایی میخونه، دوست داشته باشه و براش دلنشین و تاثیر گذار و قابل فکر باشه. من داستان های زیادی خوندم و میدونم که نوشته های خوب زیادی وجود داره اما دل سرد نیستم چون مطمئنم تمام تلاشم و کردم که کسی که نوشته هام رو ورق میزنه پشیمان نشه. با مهر و احترام غریبه آشنا.